Forwriter Rally Board
ยินดีต้อนรับคุณ,
บุคคลทั่วไป
กรุณา
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
1 ชั่วโมง
1 วัน
1 สัปดาห์
1 เดือน
ตลอดกาล
เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว:
ลงทะเบียนแข่งเขียน แรลลี 16 วันที่ 15-30 มกราคม2557
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
ค้นหา
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
Forwriter Rally Board
»
แข่งเขียนนวนิยายใน 3 เดือน แรลลี 18
»
6. นิรีย์ และ มะนอแน่
»
ห้วงเสน่หา ไฟอารมณ์: ตอนที่ ๑ โอ้...อสูร (๒)
« หน้าที่แล้ว
ต่อไป »
พิมพ์
หน้า: [
1
]
ผู้เขียน
หัวข้อ: ห้วงเสน่หา ไฟอารมณ์: ตอนที่ ๑ โอ้...อสูร (๒) (อ่าน 1299 ครั้ง)
นิรีย์
Jr. Member
กระทู้: 56
เขียนทุกวัน จบสักวันแน่ๆ
ห้วงเสน่หา ไฟอารมณ์: ตอนที่ ๑ โอ้...อสูร (๒)
«
เมื่อ:
กุมภาพันธ์ 16, 2015, 11:46:07 AM »
ตอนที่ ๑ โอ้...อสูร (๒)
เทวีแห่งความรักกำลังเบื่อหน่าย แม้นว่าวันนี้ห้องโถงในวิหารของนางจะคลาคล่ำไปด้วยผู้มาบวงสรวง นางไม่ได้ออกไปปรากฏโฉมแสนงดงามให้เหล่าสาวกเห็นจนตื่นตะลึงอย่างที่ชอบทำ วันนี้นางยังคงหมกตัวอยู่ในห้องนอนทอดกายนิรมิตอันอรชรบนเตียงดอกไม้สีสดใสโดยมีเสือขาวตัวมหึมาหมอบราบอยู่บนพื้นข้างตัวประหนึ่งองครักษ์ผู้สัตย์ซื่อ นางจึงรู้สึกยินดียิ่งนักที่เห็นเทพแห่งไฟแวะเวียนมา
เพราะ พี่ชายคนนี้ มักจะนำเรื่องตื่นเต้นมาด้วยเสมอ
ท่านพี่ ข้าดีใจเหลือเกินที่ท่านมาเยี่ยม ข้ากำลังเบื่อเหลือเกิน นางรีบลุกขึ้นไปเกาะแขนพี่ชาย ทำอาการฉอเลาะด้วยการเอียงหน้าด้านหนึ่งถูกับต้นแขนของเขา
เบื่ออะไร เทพแห่งไฟถามด้วยเสียงราบเรียบ เฉยเมยต่อการออดอ้อนของน้องสาว
เบื่อมนุษย์ มาขอให้สมหวังในความรักอยู่นั่นแหละ
มนุษย์ชอบมาบวงสรวงในวิหารแห่งความรักโดยเฉพาะมนุษย์ผู้หญิง หวังให้ตนสมหวังในรักโดยหารู้ไม่ว่าเทวีที่พวกเขาศรัทธานั้นไม่เคยช่วยใครให้สมหวังในความรักสักครั้ง พวกที่สมหวังล้วนมาจากตัวเองทั้งสิ้น เทวีแห่งความรักมักหัวเราะเยาะกับความโง่งมของมนุษย์ เข้าใจผิดกันไปเองที่คิดว่านางช่วยเรื่องความรักได้
แล้วจะให้เทวีอย่างนางทำอย่างไรได้ บอกความจริงว่านางเก่งแต่ในเรื่องการทำให้คนมารักนางไม่ใช่บันดาลให้ใครไปรักกับใครอย่างนั้นหรือ
มนุษย์พวกนี้อ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจหากไร้หลักยึดคงกระเจิดกระเจิงไปซึ่งมิยิ่งแย่กว่าที่นางช่วยเป็นหลักยึดให้หรอกหรือ การเสียสละของนางถือเป็นบุญคุณมากกว่า แต่ตอนนี้นางเบื่อการเล่นละครพวกนี้แล้ว
ถ้าได้ยินเรื่องนี้ เจ้าคงหายเบื่อไปอีกนานเทวีแห่งความรัก
เทวีแห่งความรักสะดุดใจทันที เมื่อไหร่ที่พี่ชายคนนี้เรียกนางด้วยนามเต็ม ไม่ใช่เรียกนางว่าน้องหญิง แสดงว่านางกำลังมีปัญหา และน่าจะเป็นปัญหาใหญ่มากจากสีหน้าบูดบึ้งของเทพแห่งไฟ
คราวนี้อะไรอีกล่ะ มีใครไปฟ้องท่านพ่อเรื่องข้าอีก พวกขี้อิจฉาทั้งหลาย วิหารของข้ามีคนมาบวงสรวงมากที่สุด พวกเทพคร่ำครึเลยไม่ชอบหาว่าข้าทำให้คนงมงายใช่ไหม
นางรีบผละห่างจากพี่ชายทำท่ากระฟัดกระเฟียดอย่างขัดใจ ไม่ว่าใครไม่อยากให้นางโกรธ เดี๋ยวพี่ชายต้องง้องอนนางอย่างแน่นอน
แต่ครั้งนี้ไม่เป็นเช่นนั้น เทพแห่งไฟถอนใจยาว สีหน้ายิ่งทวีความขึ้งเครียด
มีใครไปฟ้องท่านพ่ออย่างเจ้าว่าจริงๆ
นึกแล้วเชียว เจ้าพวกปากอยู่สุข มันเป็นใคร
ลูกของ...เจ้า
ใครนะ!
เจ้าได้ยินชัดเจนแล้วนี่
ไม่จริง! ข้าไม่มีลูกชาย
ข้ายังไม่ได้พูดสักคำว่าเป็นลูกชาย
ท่านพี่หลอกข้า
เทวีแห่งความรักกรีดเสียงดังสะท้านลั่นห้องเมื่อรู้ว่าตัวเองพลาดไปถึงขนาดที่เจ้าเสือขาวองค์รักษ์ลุกขึ้นแล้วกระโจนแผล็วมายืนคำรามขวางหน้าเทพแห่งไฟเพราะคิดว่านายของมันจะถูกทำร้าย
อย่ามาสะเออะเจ้าสัตว์เดรัจฉาน
เทพแห่งไฟตวาดใส่ ปัดมือเพียงเล็กน้อยร่างสีขาวมหึมาก็โดนแส้ไฟรัดรอบคอล้มลงไปดิ้นทุรนทุรายจนสิ้นสติข้างเจ้าของ
ใครกันแน่ที่หลอกลวงพ่อ แม่ พี่น้อง ข้าไม่นึกเลยว่าเทวีผู้สูงส่งจะลงไปเกลือกกลั้วกับเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำเช่นนั้น แต่ดูจากรสนิยมของเจ้า เทพแห่งไฟชี้มือไปยังร่างเสือขาวที่อยู่แทบเท้าน้องสาว แล้วจ้องตาเทวีผู้เป็นน้องนิ่ง ข้าก็ไม่แปลกใจนัก
อย่ามาพูดแดกดันข้า พวกพี่ก็ไม่ได้ดีไปกว่าข้า ยอมใช้เล่ห์เหลี่ยมสกปรกทุกอย่างเพื่อเอาชนะศึกอสูร ยอมแม้กระทั่งให้น้องสาวตัวเองไปล่อลวงจอมทัพอสูรให้ลุ่มหลงจะได้ยอมอยู่นิ่งเป็นเชลยใต้บาดาลเพื่อบังคับเหล่าอสูรให้ยังคงบวงทรวงพวกเทพต่อไป
ไม่มีทางที่เทวีแห่งความรักจะยอมรับผิด เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะนาง พี่ชายทั้งสี่นั่นแหละคือต้นเหตุให้นางต้องไปเจอะเจออสุรา
จอมทัพอสูรโอหังตนนั้น
อสุราแข็งแกร่งจนสามารถทำลายภูเขาได้ทั้งลูก กร้าวกระด้างดุดันในเชิงรบจนเป็นที่หวาดผวาไปทั่ว ทว่าอสุรากลับมีรูปลักษณ์ที่ผสมผสานระหว่างความดิบเถื่อนและสง่างามได้อย่างลงตัว โดดเด่นท่ามกลางความอัปลักษณ์ของเหล่าอสูรอื่น นางยอมรับว่าไม่ฝืนใจกับการลวงล่ออสุรา นางเป็นเทวีแห่งความรัก นางเชื่อว่าตัวเองสามารถสั่นคลอนหัวใจเพศชายทุกเผ่าพันธุ์ได้อย่างไม่ยากเย็น ยกเว้น...
อสุรา
เทพแห่งดิน พี่ชายคนโตของนางย้ำนักย้ำหนาว่ามีทางเดียวที่จะเหนี่ยวรั้งอสูรไว้ได้คือ ความรัก แต่นางไม่สามารถทำให้อสุรารักนางได้ตั้งแต่แรก จอมทัพอสูรชำเลืองมองมาที่นางเพียงแวบเดียวก่อนจะหลับตานั่งสงบนิ่งอยู่ในที่จองจำใต้บาดาลโดยไม่สนใจการมีตัวตนของนาง ไม่สนใจร่างนิรมิตงามเลิศกว่านางใดในพิภพนี้ ไม่สนใจสิ่งที่นางไม่เคยเสนอให้ชายใดมาก่อน
ไม่มีใครที่นางต้องการให้สนใจเมินนางเช่นนี้
มันคือการหยามหน้าเทวีแห่งความรัก
ในยามนั้นความคิดช่วยพี่ชายเป็นเพียงเหตุผลรองลงมา เหตุผลที่ทำให้นางทำทุกอย่างเพื่อให้อสุราหลงรักคือความอยากเอาชนะเท่านั้น
สิ่งที่นางทำอาจจะไม่ได้รับการอภัยจากท่านพ่อในฐานะลูกสาว แต่ในฐานะเผ่าพันธุ์เทพตนหนึ่ง นางได้ควบคุมศัตรูตัวฉกาจของเทพไว้ในอุ้งมือแล้ว
เราให้เจ้าช่วยเพื่อส่วนรวม แค่ทำให้อสุราหลงรักเจ้าแต่ไม่ใช่ให้เจ้ายอมทอดกายให้จนมีมารหัวขนเช่นนั้น ทำไมเจ้ายอมมันขนาดนั้น ทำไมน้องหญิง
พวกท่านให้ข้าเล่นกับไฟเอง ตอนนี้ไฟมันลวกร้อนตัวข้าจนมีแผลเป็นประจานแล้ว ยังจะมาตำหนิข้าอีกหรือไง พวกพี่นั่นแหละที่ต้องช่วยข้าจัดการกับเรื่องนี้
เจ้าเป็นถึงเทวีแห่งความรัก เจ้ารู้นี่ว่าเรื่องบัดสีเช่นนี้ไม่ควรเกิดขึ้น หรือว่า...เจ้าอยากเอาชนะ ไอ้อสุรามันไม่สนใจเจ้าใช่ไหม ถึงต้องใช้วิธีสิ้นคิดอย่างนี้ ทำให้ตัวเองท้องเพื่อจับผู้ชาย
เทวีแห่งความรักอ้ำอึ้งไปชั่วขณะเมื่อพี่ชายจับได้ไล่ทัน ใช่แล้วนางใช้วิธีนั้นจริงๆ เพื่อทำให้อสุราสยบ จอมทัพอสูรไม่รักนางมากพอที่จะทำทุกอย่างตามที่นางขอแต่เพื่อลูกที่เป็นดั่งดวงใจของเขา อสุราทำได้ทุกอย่างเพราะความรักของพ่อ
ลูกครึ่งอสูรและเทพ ไม่ได้รับการยอมรับ ไม่ว่าจะจากเผ่าพันธุ์เทพหรือเผ่าพันธุ์อสูร อสูรน้อยจึงมีแต่ความตายรออยู่เบื้องหน้า ใต้บาดาลจึงเป็นที่แห่งเดียวที่จะไม่มีใครล่วงรู้การมีตัวตนของลูกที่นางให้กำเนิดเพราะทิฐิ และทำให้จอมทัพอสุรายอมถูกจองจำในคุกที่เพียงสะบัดมือแรงๆ ครั้งเดียว กรงที่รอบล้อมก็พังครืนแล้ว
ไม่ว่าวิธีการของนางจะถูกมองว่าอัปยศเพียงใด แต่บรรลุผลอย่างที่ท่านพ่อต้องการ เผ่าพันธุ์อสูรยังคงการบวงสรวงเหล่าเทพอยู่
นางเสียสละมากมายเช่นนี้แล้ว จะไม่มีดีบ้างหรือ นางไม่ยอมให้ใครมาว่าได้ง่ายๆ หรอก
แล้วใครเริ่มต้น พวกพี่นั่นแหละที่คิดแผนการให้ข้าเหนี่ยวรั้งอสุราไว้ เพราะถ้าฆ่าทิ้งก็หมายถึงสงครามอีกครั้ง อาจจะเป็นสงครามล้างเผ่าพันธุ์อสูรก็ได้ซึ่งพวกเราไม่ต้องการ ที่เราต้องการคือการบวงทรวงจากพวกมัน อสุราถึงต้องอยู่เป็นตัวประกันเพื่อทำให้พวกอสูรยังคงก้มหัวให้เรา และสิ่งที่ยึดอสุราไว้จนกระดิกกระเดี้ยไปไหนไม่ได้ก็คือเจ้าอสูรน้อยนั่นแหละ อย่างนี้แล้วข้าจะยังสิ้นคิดหรือพวกพี่คิดไม่เป็นกันแน่
เจ้า!
เปลวไฟสีแดงฉานจากความโกรธเกรี้ยวลุกโชติอยู่ในดวงตาของเทพแห่งไฟ นี่ถ้าไม่ใช่น้องสาวสุดรักคงโดนไฟนี้แผดเผาไปแล้ว
อย่ามาโกรธข้า
ความโกรธของข้าไม่เท่าเศษเสี้ยวของท่านพ่อ
เพราะไอ้เด็กเวรนั่นเชียวที่หนีออกไปจากใต้บาดาล
ท่านอารู้เรื่องนี้หรือไม่
ท่านอาที่เทพแห่งไฟพูดถึงคือ เจ้าบาดาล น้องชายคนสุดท้องของจอมเทวา และท่านพ่อของพวกเขายังมีน้องชายร่วมบิดามารดาเดียวกันรองมาอีกตนคือ เจ้าแห่งความตาย ซึ่งปลีกตัวอยู่ในโลกแห่งวิญญาณตามลำพังตั้งแต่จอมเทวาได้ขึ้นเป็นประมุขแห่งเทพ
เทวีแห่งความรักเชิดหน้าตอบ ท่านอาเห็นด้วยกับข้า
แต่เทพแห่งไฟรู้นิสัยทั้งของน้องสาว และเจ้าบาดาลผู้เป็นอาคนเล็กดี
เจ้าคงพามนุษย์ผู้หญิงมากมายมาสังเวยท่านอาซินะ ถึงสามารถปิดเรื่องนี้ไว้ได้
เป็นจริงอย่างที่พี่ชายพูด เพราะนางมนุษย์งามสะคราญเดือนละคนที่เทวีแห่งความรักส่งลงไปบำเรออารมณ์ เจ้าบาดาลจึงทำเป็นไม่เห็นสิ่งที่นางทำ
ท่านพี่จะพูดประชดประชันข้าอีกถึงเมื่อใด ถ้าไม่ช่วยก็ไปเสีย ปล่อยให้ท่านพ่อมาลงโทษข้าให้ตายไปเลย
มีเสียงถอนใจยาวจากเทพแห่งไฟ ท่านพ่อเรียกพบเจ้า
เมื่อได้ยินว่าจอมเทวาต้องการพบ ใบหน้าของเทวีแห่งความรักซีดเซียวลงจนเห็นชัด ความอวดดี หยิ่งผยองมลายสิ้น กระทั่งน้ำเสียงก็หมดพลัง ข้าไปพบท่านพ่อตอนนี้ไม่ได้ ท่านพ่อไม่ฟังข้าแน่
ความโกรธขึ้งที่ผ่านมาแทบไม่เหลือเมื่อเห็นความหวาดวิตกในดวงตาผู้เป็นน้อง นี่เป็นครั้งแรกกระมังที่เทวีแห่งความรักรู้จักที่จะกลัวพ่อ
มันอาจจะมีทางแก้ปัญหานี้
เทพแห่งไฟไม่อาจปล่อยให้น้องสาวเผชิญเรื่องนี้คนเดียวได้ ถูกแล้วที่พี่ชายทุกคนรวมทั้งตนเองต้องร่วมรับผิดชอบเพราะขอให้นางใช้พลังอำนาจของความรักควบคุมอสูรอหังการตนนั้น
ความรัก เป็นจุดอ่อนเพียงอย่างเดียวของอสูร จากที่ เทพแห่งดิน พี่ชายคนโตของพวกตนแอบรู้มา เมื่อจำเป็นต้องไว้ชีวิตอสุรา ก็มีวิธีเดียวที่จะควบคุมจอมทัพอสูรกร้าวแกร่งไว้ได้คือควบคุมหัวใจของมัน
แต่พวกตนลืมไปเรื่องหนึ่ง ต่อให้เป็นเทวีแห่งความรักก็ไม่สามารถบังคับให้เกิดรักแท้ได้ และด้วยนิสัยทะนงตัว ชอบเอาชนะของน้องสาว ถึงได้เกิดความสัมพันธ์ต้องห้ามและผลพวงอันอัปยศ
ท่านพี่คิดจะทำอย่างไร
สิ่งที่พี่จะทำขึ้นอยู่กับการตอบคำถามของเจ้า
ถ้าอย่างนั้นก็ถามข้ามา
เจ้ารักอสูรน้อยหรือไม่
เทวีแห่งความรักเบิ่งตากว้าง เทวีแห่งความรักไม่โง่ปล่อยให้ความรักมาทำร้ายตัวเองหรอก
ตอบคำถามพี่ เจ้ารักลูกอสูรหรือเปล่า
ทำไม
เพราะสิ่งที่ข้าจะทำเพื่อกำจัดขยะออกจากชีวิตของเจ้าอาจหมายถึงชีวิตของมัน พูดออกมาว่าเจ้ารักมันหรือไม่
เพียงชั่วแวบเดียวเท่านั้นที่ภาพของอสูรน้อยผ่านเข้ามาในความคิดเทวี แล้วก็จางหายไปรวดเร็วพอกัน ไม่ทิ้งร่องรอยอาทร ไม่ทิ้งเยื่อใยแม้นสักเส้นบางๆ นางทิ้งลูกไว้ใต้บาดาลตั้งแต่คลอด นั่นคือการช่วยชีวิตอสูรน้อยไปครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งนี้เด็กคนนั้นมันหาเรื่องตายเอง
ข้าไม่รัก
เทพแห่งไฟรอเพียงคำพูดประโยคนี้
ปิดวิหารแล้วหลบไปสักพัก ข้าจะกลับไปบอกท่านพ่อว่าไม่เจอตัวเจ้า
บันทึกการเข้า
เที่ยวนี้ต้องจบนะ นิรีย์
พิมพ์
หน้า: [
1
]
« หน้าที่แล้ว
ต่อไป »
Forwriter Rally Board
»
แข่งเขียนนวนิยายใน 3 เดือน แรลลี 18
»
6. นิรีย์ และ มะนอแน่
»
ห้วงเสน่หา ไฟอารมณ์: ตอนที่ ๑ โอ้...อสูร (๒)