บทที่ 3
มะเหมี่ยวทำความสะอาดห้องที่ได้รับมอบหมายอย่างขยันขันแข็ง เพื่อไม่ให้คุณนงนุชต้องผิดหวังในตัวเธอ เพราะว่าห้องพักในส่วนนี้เป็นห้องพักที่มีราคาแพงมาก ได้รับการตกแต่งอย่างหรูหราเป็นที่สุด แขกที่มาเข้าพักต้องระดับมหาเศรษฐีเท่านั้น
สีหน้าหญิงสาวหม่นลงนิดหน่อยขณะกำลังทำงานเมื่อย้อนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า หลายต่อหลายครั้งที่เธอต้องโดนแขกต่อว่าอย่างไม่เป็นธรรม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะทำถูกกฎระเบียบของโรงแรมแล้วก็ตาม เธอก็ต้องเป็นฝ่ายผิดเสมอ
อย่างที่คุณนงนุชเคยสอนเธอว่า...ลูกค้าคือพระเจ้า
มะเหมี่ยวหัวเราะในใจและส่ายหน้าเบาๆ บางทีเธอก็อดคิดอย่างน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้ เพราะความจนใช่ไหม เธอจึงต้องตกมาอยู่ในสภาพแบบนี้ ให้คนรวยกดขี่ข่มเหงและด่าทอเธอได้ง่ายๆ ถือว่าตัวเองมีเงินที่เหนือกว่าจะเหยียบย่ำคนจนอย่างไรก็ได้ หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาในที่สุด
โทมัสอยู่ในสูทสีเข้ม เขาก้าวเข้าไปในห้องของเขาในตอนเกือบสิบเอ็ดโมงเช้า ชายหนุ่มพบว่าแม่บ้านสาวกำลังทำความสะอาดห้องของเขาอยู่อย่างขะมักเขม้น
อะไรบางอย่างในตัวเธอดลใจให้เขามองเธออย่างเพลิดเพลิน และก้าวเข้าไปอย่างเงียบเชียบและหยุดยืนอยู่ด้านหลังเธอ จ้องมองเธออย่างใกล้ชิด โดยที่เธอไม่รู้ตัว อาจจะเป็นท่าทาง
การทำงานที่คล่องแคล่วปราดเปรียวของเธอ หรือจะเป็นสะโพกกลมกลึงของเธอก็ได้
เมื่อเธอก้มตัวและหันมาทางเขาอย่างไม่ทันระวัง คอเสื้อที่หย่อนคล้อยทำให้โทมัสเห็นเนินอกอวบขาวนวลเนียนของเธออย่างไม่ตั้งใจ
มะเหมี่ยวตกอกตกใจ ยกฝ่ามือน้อยๆ ของเธอขึ้นปิดที่คอเสื้อโดยอัตโนมัติ เมื่อเห็นว่ามีคนตัวสูงมายืนอยู่ต่อหน้าเธอ เธอไม่รู้หรอกว่าเขาแอบมองเธอหรือเปล่าเมื่อครู่ หญิงสาวเงยตัวขึ้น
และยกมือขึ้นไหว้เขาทันทีอย่างสวยงาม ด้วยท่าทางอ่อนน้อม
สวัสดีค่ะ นายท่าน จะให้ทำต่อหรือเปล่าคะ
ใกล้เสร็จหรือยัง
เจ้าของห้องถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและรอยยิ้มเป็นมิตร
มะเหมี่ยวสบตากับดวงตาสีเขียวคู่นั้นได้แวบเดียวก็ต้องรีบหลุบตาลงอย่างใจสั่น
เขาหล่อเหลาเหลือเกิน ปานเทพบุตรก็ว่าได้!
เธออดที่จะนึกชื่นชมเขาไม่ได้ หญิงสาวเคยพบกับแขกผู้ชายที่มาพักโรงแรมนี้มากมายและหลากหลายเชื้อชาติ ดาราดังจากฮอลีวูดเธอก็เคยเห็นมาแล้ว แต่ไม่มีใครหล่อเท่ากับผู้ชายคนนี้
จวนเสร็จแล้วค่ะนายท่าน เหลือเพียงเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเท่านั้นค่ะ
หญิงสาวตอบอึกอักเล็กน้อยโดยไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา ศีรษะยังค้อมต่ำอย่างให้เกียรติอีกฝ่ายอย่างเหลือล้น
ทำงานของเธอต่อไปให้เสร็จก็แล้วกัน
น้ำเสียงนุ่มตอบมาอย่างใจดี
ขอบคุณค่ะนายท่าน
หญิงสาวทำงานของเธอต่อไปอย่างเร่งรีบ ยิ่งเมื่อรู้ว่าเจ้าของห้องกลับมาแล้วด้วย เธอก็เร่งมืออีกเป็นสองเท่า
ขณะกำลังเปลี่ยนผ้าปูที่นอนอยู่นั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง
เท่าไหร่ล่ะ สาวน้อย
มะเหมี่ยวหันตัวกลับไปทางเสียงนั้น ฝ่ามือประสานกันไว้อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ศีรษะก้มน้อยๆ บุรุษหนุ่มรูปงามผู้เป็นเจ้าของห้องยืนพิงกรอบประตูอย่างสง่างามและกำลังจ้องมองมาที่เธอด้วยดวงตาสีเขียวอันคมกริบอย่างน่าพิศวง และในมือของเขามีแก้วไวน์
คะ
หญิงสาวอึกอักเป็นครั้งที่สองด้วยความสงสัย ไม่บ่อยครั้งนักที่แขกจะพูดกับเธออีก หลังจากที่โต้ตอบจนรู้เรื่องแล้วเมื่อครู่
เขายังเพ่งอยู่ที่เธอราวกับต้องการคำตอบ และมะเหมี่ยวก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ถ้อยคำของเขาเมื่อครู่ยังดังชัดอยู่ริมหูเหมือนเขาถามซ้ำเป็นครั้งที่สอง...เท่าไหร่ล่ะ สาวน้อย
เขาคงคิดว่าเธอยังอายุน้อยอยู่แน่เลย มะเหมี่ยวยิ้มขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล
ยี่สิบแล้วค่ะ นายท่าน
แก้วไวน์ถูกกระดกขึ้น
ไม่ใช่อายุ
ดวงตาสีเทอร์ควอยส์วาบวับขึ้นนิดหน่อย
ผมหมายถึงค่าตัวของคุณน่ะ!
